٢٠٩
|
نشـا ن غـم |
|
|||
|
|
بسینـه کـوهی ازآتش فـشـا نـهـا زداغ عـشق تـو دارد نـشـا نـهـا |
|
دلی دارم زغـم تـا کهـکشا نهـآ دلـــم چـون آسمان پــَرسـتــاره |
|
|
مــرغ وصـا ل |
|
کی سـاز کـنـد کلبه ء ویـرانهء مـا را یـارب که گـشـاید شبـی خانه ء ما را |
|
آن دست که شکسته هجرخانه ء مارا تـرسم که فـلک بـا منٌ افـتـاده نسـازد |
|
حدیث درد جدائی |
|
ازبهـرکه خوانم من این شعراهورائی خودرا با من توبگو تا چکنم این دل سودائی خودرا |
|
جانا با که بگویم من ایـن قـصهٌ تنهائی خودرا خونین شـده این دل چولاله زغـم درد فـراقت |