صفحه اول| تماس با ما | بیو گـرافی | طنز | غـــزل | دوبیتی | کتاب گویا | اشعار داستانی | دیدنیها و شنیدنی
|
|
|
١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦ ٥٧ ٥٨ ٥٩ ٦٠ |
ازفـراق تـو دلـم درتب وتابست بیـا { الــف } داد ه ببـا د هستیم این غـم هجران بیـا گفتم آیا بکشم قامت رعنای تــرا صید پـربسته ام وهم نفسی نیست مـرا دلی دارم زغـم تـا کـهکشـا نهـا آن دست که شکسته هجر خا نه ي ما را جا نا بکه گویم من این قصهء تنها ئی خود را آنکه از زلف سیه سلسله هـا داد تــرا عیـد است بیـا تـا که بکـا ریم چمن را چوکردم من بشعرعا شقانه مبتلا خـود را هردم از داغ وطن سوزم د ل د یــوانـه را گشتـه نامـت چـون دعـا ورد زبـانم روز وشـب { ب } صحبت عشق تـوآتـش بـد فـتـر زده امـشـب دلبری سرو سهی باریک میانم آرزوسـت { ت } در کنارم روز وشب عکس رُخ زیبا ی تـوسـت بــروی سـیـنه ام از غــم نشـا ن اسـت آنچه میراث من است این با وفـا سـاز من است ای خوش آنـد م کـه دل انـد ر پی دلدار بـرفـت تـا قصهء درد م همه جا ورد زبا ن است بشنوصدای مـا را که این صدای عشق است هجـر جا نا ن همچوآتش از سرم تا پـا بسـوخت فـلـک کـرده مــرا انبــار مـحـنت بیا که درد غمت درد بی کـرانه ء مـاست تـا طـلعت رویت چنین ورد زبـا ن است عشق ما را بنده ي درگاه جا نا ن کرده است مــرا عشق نگـا رم جـا ودانه است نیمه شبی درد هجــر آمـد و بــر دل نشست تــا بـعـمـد از رُخ نـقــا ب انـداخـت تــا دل بهــوای روی او رفــت بـیـا جـا نـا مـکن امــروز و فــردا درد غـم هجــرت چـودرما ن شـدنی نیست یـاران مـرا دگـر طـاقـت انتـطـا ر نیست مـا را بجــز عشق تـو سـودای دگـر نیست آن روز کـه دردانـه ي من رخـت سـفـر بسـت بـده جـامی تـو ای سـاقـی عـمـر مـا لـب بـام است عـا شـقی را کـار هــر دیــوانه نیست موزیکال تـو کـه هستی کـه زبـا نم بـشـکـرانـه تـوست آن شـمـع شـب افـــروز اگـــراز سفــرآیـــد {حرف د} درمـقـا م عشق کسی بپــای مــا نـــرسـیـد بـــوی بـهــار آمــد و غــنچــه ء گـــل بـــاز شــد هـــرچــه کـــردم تـــا کـه آرامـش کـنـم آخــر نـشـد نــا بُُسـا ما نـی دلا روزی بـپــا یــا ن مـیــرسـد طـفـل بــدون مــادر مـیـل جـهــان نــدارد آخـــراز هـجـــرش دلــم پُـــر خــون شـود چــوچشـمـم بـا دو چشـمـش آشـنا شـد عـجـب زیــار نـازنـیـن کـه یــاد مـا نـمیـکـنـد آسما نـراهــرچـه گـشتـم مـاه تـا بـا نــم نبـود آن نـگـارازبـــرمـن رفت ودگـــربــاز نـشـد بشـوق دیــدن رویـت دلـم جــوانـه میـزنــد دلــم از غــم بشـکست وغـمـم ازاد نــکـــرد ازبــرای دل مـا دلـبــرودلــدار نـبـــود دوش بـجـــز آتش هـجــرت بــدلم راه نبـــود تــا سـر پُـــرشــورمـن مـنـتـظــرنــازبــــود دست از تــو بــرنــگـیــرم تـا کــارمـن ســرآیـــد چـــرا بشـام تــار مـن تـیـغ سـحــرنمـی زنـــد شـب آمــد و بــاز دردغـمـت حـلـقـه بــدرزد سـفـرکــرده جــوان مـن هــزار دل بــردعـــا دارد بــاز امـشب دل زارم پــریـشـان تــو گـــردیــد تـــا بـعشقـت جــان مـن زیـبــنــده شـد درخــزان غـمـگـین مشو چــون نـوبـهـاران مـیــرسـد |
|
ســوم
|
|
|
٦١ ٦٢ ٦٣ ٦٤ ٦٥ ٦٦ ٦٧ ٦٨ ٦٩ ٧٠ ٧١ ٧٢ ٧٣ ٧٤ ٧٥ ٧٦ ٧٧ ٧٨ ٧٩ ٨٠ ٨١ ٨٢ ٨٣ ٨٤ ٨٥ ٨٦ ٨٧ ٨٨ ٨٩ ٩٠ |
ایدل نگران شوکه یاران همه رفتند عشق او هــرد م بـمـا جـا ن مـیـدهـد تـا پــرتـو عشقش بـد لـم یـک نفـس افـتـا د نـغـمـه ي بلبـل بـبـا غ گـفـت بـهـا رمـیـرسـد مـا را گـلـی ز روی تــو چـیـد ن نـگــذارنــد هـرکه هـمـچـون من د لـش شـیدا بـــود آمـد امـا دردلـم از بـهـر عشقش جـا نـبــود از اشـک د وچـشمـم رُخ غـمــزده تـر شـد جـان مـا را درد هـجـران چـون کـنـد جـا نـا بـهـار عـمـرم از هـجـر تـو خـزان شـد ای عـزیـزان چـه شـود تـا کـه زمن یـا د کـنیـد بـا ز دلـم ازغـمـت سـربـفـقــا ن مـیـزنـد تـا چـنـد دلـم خـستـه زهـجـران تـو بـا شـد کـا ش هـیـچ وقـت سـخن از بلا نـبـود تـا مـلـک دلـم در گـرو مـوی تـو بـا شـد رونق من هـمـه از دولت بیدار تـو بـود این خـبــرخـوش مـرا ا زبــر جـا نـا ن رسـید هـرچـند دوید م بـجـا نـا ن نـرسیـد م عـاشـق ا ز شـوق نـگـا رتـا شـهـردلـدار میـرود دیـوانــه ي عشقم که خـریـدار نـدارد درد من از غـم تـو ایـگـل مـن سـا زنـشـد نـگـا ر نـا زنیـن من که رنـج از مـا نمیـگـرد سـوز دلـم حـکـایـت از غـم یـار مـیکـنـد گـفـتـم آخــر زلـف تـو بـا من چـهـا خـواهــد نـمـود بـوی بـهـار آمـد و غـنـچـه گـل بـا ز شـد بـهـا رآمـد عـزیـزان غـنـچـه وا شـد وای کـه رفـت از بـرم آنـکـه مـرا یـا ر بـــود گـرمن از درد غـمـت بـاز رهـم بـار دگــر { ر } داده یــزدان مــرا قــول ســرانـجـا م دگـر این د ل وا مانـده ام میـل بـتـا ن دارد هـنـــوز { ز }
|
|
چـهـا رم
|
|
|
٩١ ٩٢ ٩٣ ٩٤ ٩٥ ٩٦ ٩٧ ٩٨ ٩٩ ١٠٠ ١٠١ ١٠٢ ١٠٣ ١٠٤ ١٠٥ ١٠٦ ١٠٧ ١٠٨ ١٠٩ ١١٠ ١١١ ١١٢ ١١٣ ١١٤ ١١٥ ١١٦ ١١٧ ١١٨ ١١٩ ١٢٠
|
چشم من هـرروز وشب دنبا ل دلدار است هنوز عـمـر من طـی شـد و انـدر پی یــا رم هـنـوز از بـرایت نـا زنیـن از غـم سخـن دارم هـنـوز بـیـا آتـش بــدا مـا نـم مـیـنــداز امشب از درد غـمـت جـا ن بفــقـا ن آمـده بــاز غــم جـا نـا ن بـزد م تـیـر بـجـا ئـی کـه مـپــرس { س } یــا د تـو هــر لـحـظـه ام یـا د است و بـس بــا ز آ وبـجـا نـم نـظـری بـخـش { ش } مـغـنـی بــزن یک تــرا نــه ز عشق { ق } تــا ر زلـفـت مـیـزنـد آهـنـگ عشق هـرکـه دارد بــرسـرش سـودای عشق میـکشد مـا را بسـویت بــوی عشق بیا جـا نـا کـه حــرمـا ن دارد این د ل { ل } تـا نشستی بـرلـب ایــوان چـو گــل سـا لهـا بـا دل نشستم همچو دایه پـای دل چـو رفتـه روزگـارم در پـی د ل گفتمش جـا نـا که جـا نـرا من بقـربـا نت کـنـم { م } منـم آن خـسـرو دلـهـا ی غمـگیـن شـد م د ر بـنـد مـویت چین گـیسو را بنا زم از بـرت دیـوانـه وار مبهـوت وحـیـران میـروم بـا زهـم بهـا رآمـد و من یـار نـدار م د و شینـه به تنهـا ئِی خـود زار گــریستـم عـمـریست کـه سـر را بـرسـرزانـو نها ده ایم خوشم کــز مـا ل دنیـا د ل دیــونـه ای دارم ایـد وست من از راه دراز آمـده ام بـقـربت رفـتـه انـد یـاران زتنهائـی فـقـا ن دارم بـهـر چـه امشب چنین سخت خـرابست دلـم بـهـوش بـا ش کـه من تـراگـران خـریـده ام ز هـجـرروی تـو رفت زکف قــرار دلـم تــا چنیـن در یـم هـجـرتــو گــرفـتـا ر شـد م
|
|
پــنجـــم
|
|
|
١٢١ ١٢٢ ١٢٣ ١٢٤ ١٢٥ ١٢٦ ١٢٧ ١٢٨ ١٢٩ ١٣٠ ١٣١ ١٣٢ ١٣٣ ١٣٤ ١٣٥ ١٣٦ ١٣٧ ١٣٨ ١٣٩ ١٤٠ ١٤١ ١٤٢ ١٤٣ ١٤٤ ١٤٥ ١٤٦ ١٤٧ ١٤٨ ١٤٩ ١٥٠ |
نـا مـد خـبــر از جـا نب دلـدار چـه سـاز م بـی تـوای ســرو روان بـا غـم هجــران چـکنـم هـزاران درد وغـم بـردل زحــرف این وآن دارم بــروبــرو که تــرا یــار نـمـی بـیـنـم بـگــردابـی فرو گشتم که پایا نش نمی بـیـنـم طــره ي مـوی تـرا نـرخ چـه گـران مـی بـیـنـم ازبـرایـت ای دل امـشب تـحـفـه ای آورده ام زائـر عشقـم واز کــاروان جـا مـانـده ام هـرروزوشـبـم غـرق بـدریآی تـو هـستـم سـیـه چـشـم خـمـا رت را بـنــاز م عـهـد کـردم کـه دگـر گــریــه بـراهـش نـکــنـم دیــوانـهء عشقـم پـریـشـا ن نـکـنـیـد م سـوز عشقـت صـنمـا سـوخـتـه است جـان وتـنـم دراین سینه من ازجا نا ن ز عشق کمتـرنمـی خــواهـم عـمــریـست کـه پـای تـو مـهـپـا ره نـشـستـم مـن آن مــرغـم کـه دام بــلا افـتــا ده ام تـا کـشـتی جـا نـرا بـدریـای تــو دارم ای بسا خـون جـگـرکـز هجــرجـا نـا ن خـورده ام بــرمن مخـوان قـصـه کـه هـجــران کـشیـده ام بـی تـوای ســرو خــرامـا ن چــون کـنـم اگــر از درد غـمـت نـا له وافـقـان نـکـنـم پس چـکـنـم دیـگـر از دوری جـا نـا ن بخــدا خستـه شــد م تــا سـبـزی رویت بـه چـمـن زار نـدارم خـواهـم کـه در پــای تـــو ای یــار بـمـیـرم یـک عـمـر بـه هـمـراه تــو یـار تـو مــا نــدم من دل خــویـش بــراه عشق یـار بـاخـتـه ام عـمـریست کـه خـون دل زهـجـریــار خــورده ام ازغـم هـجـران تــو چــون لا له پُــــرخـونسـت دلــم کـی تــوانـم مـهــر تـــو جـبــران کـنـم من ازآن چـشم سیـاهـت عــارضـم
|
|
شـشـم
|
|
|
١٥٠ ١٥١ ١٥٢ ١٥٣ ١٥٤ ١٥٥ ١٥٦ ١٥٧ ١٥٨ ١٥٩ ١٦٠ ١٦١ ١٦٢ ١٦٣ ١٦٤ ١٦٥ ١٦٦ ١٦٧ ١٦٨ ١٦٩ ١٧٠ ١٧١ ١٧٢ ١٧٣ ١٧٤ ١٧٥ ١٧٦ ١٧٧ ١٧٨ ١٧٩ ١٨٠ |
آنـکه از جـا ن تــرا گشـتـه خــریــدار منـم مـا دل بـدر خـانـه ي دلـدار نـهـا د یـــم هــرچـنـد دویـد یم به جـا نـا ن نــرسیـد یم هــرکس نـگـیـرد بسـر کـوی تــو آرام آمــد م تــا راز دل افـشـا کـنــم هــر شب از درد غمت تــا بسحـر مینـا لـم یک عمــر چــودیــوانـه بـهـر سـو دویـد یم صـد شعـر وغــزل از غـم دلـدار نـوشـتــم خـواهـم صنـمـا نـقطـه ي پـرگــا رتـــو بــا شـم عمـریسـت گـرفـتـار دل خسته ودیـوانـه خـویـشـم بسـکـه اشـک از هـجــرجـا نـا ن ریختـه ام خـواهـم که چـنـا ن گـوی بـه چـوگــا ن تــو بــا شـم مـا بعشقت ای صـنـم راه فـراوان آمـد یم مـا بـر آنیـم کـه دگـر غُـصـه بــراهـی نـخـوریـم در حــریـم زنــده گـا نـی بـا خــدا بـایـد شـدن { ن } دل شـیـدای مــرا بــا نـگـهـت آب مـکـن جـان مـا را ای پــری پــر پـــر مـکـن ای مـاه تــا بـانـم بـیـا حـا ل پــریشـا نـم ببین بـهـا ر روی تــو چــون سـبـزه زاران بـهـار آمـد کـه گـل آیــد بـه بــوسـتـا ن گفـتـم صنـمـا کـی بـرهـم ز بـنـد هجــران بــرو جـا نـا خــدا بــا تــو تـمـا مـی خـطــر بـا مـن ایـدل امـشب بــزم مـا را در شب یـلــدا ببـیـن بـا دل بـقـرار من ایگـل من جـدال مکـن اگـر بتـیـرم بـزننـد من نـروم ز کـوی تــــو { و } مــرغ دل خستـه ام گـشتـه گـرفـتــا ر تــــو گـشـتـه همه جـان ودلـم عـاشق ومـبتـلا ی تــــو دل زفـلـک مـیبــرد طُــــــره ي گـیـسـوی تــــو ننــویسـم غــزلـی جـز بسـود مـن و تـــــو من کـیـم یک شبـنـم از دریـای تــــو
|
|
هــفـتــــم
|
|
|
١٨١ ١٨٢ ١٨٣ ١٨٤ ١٨٥ ١٨٦ ١٨٧ ١٨٨ ١٨٩ ١٩٠ ١٩١ ١٩٢ ١٩٣ ١٩٤ ١٩٥ ١٩٦ ١٩٧ ١٩٨ ١٩٩ ٢٠٠ ٢٠١ ٢٠٢ ٢٠٣ ٢٠٤ ٢٠٥ ٢٠٦ ٢٠٧ ٢٠٨ ٢٠٩ ٢١٠ ٢١١ ٢١٢ ٢١٣ ٢١٤ ٢١٥ ٢١٦ ٢١٧ ٢١٨ ٢١٩ ٢٢٠ ٢٢١ ٢٢٢ ٢٢٣ ٢٢٤ ٢٢٥ ٢٢٦ ٢٢٧ ٢٢٨ ٢٢٩ ٢٣٠ ٢٣١ ٢٣٢ ٢٣٣ ٢٣٣ ٢٣٤ ٢٣٥ ٢٣٦ ٢٣٧ ٢٣٨ ٢٣٩ ٢٤٠ ٢٤١ ٢٤٢ ٢٤٣ ٢٤٤ ٢٤٥ ٢٤٦ ٢٤٧ ٢٤٨ ٢٤٩ ٢٥٠ ٢٥١ ٢٥٢ ٢٥٣ ٢٥٤ ٢٥٥ ٢٥٦ ٢٥٧ ٢٥٨ ٢٥٩ ٢٦٠ ٢٦١ ٢٦٢ ٢٦٣ ٢٦٤ ٢٦٥ ٢٦٦ ٢٦٧ ٢٦٨ ٢٦٩ ٢٧٠
|
آمــد م ای نـا زنِیــن تـا که شــوم مـهـمـا ن تــــو تــا کـه دیــد م صـورت زیـبــا ی ا و فــــرمــا ن نـــبـرد دل رمـیـــد ه فـتــا د ه عـکـس چـشـمـت در پـیــا لــه بـیـچـا ره دل من پــی فــرمــا ن تـــو رفــتــه بـیـن بـدرگـــا هـت نــگــا را عـا شـقـی زار آمــد ه کـُشـتـی تــو مـــرا بـیــک اشــا ره تــا دلــم از عشق تــو شـیـدا شـد ه روز ما را ای صنم هـمچـوشـب تــا رکــرده ای { تــا کـه مـا را اینچـنـین زار وپــریـشـا ن کـرده ای ایـن مـوی شـکـن در شکـنــت را ز کــه داری جـا نـا دل پـُــر خـونـم خــرم نـکـنـی تـا کــی ای بلا د یـد ه د لــم گـریــا ن و نـا لا ن تـا بـه کـی بـا کـرشمـه عشـوه هآ در کـار دلهـا مـیـکـنـی رفتی چـرا ای بـیـوفـا خـون بــر د ل مــا میکنـی بعیا دتم ای مـه تـا بـا ن شب بحـران نیـا مـدی سـا قـی جـا نـم بـگـو دوش کـجـا رفـتـه ای ای رُخت چون مـاه وای سیمـای تـو همچـون پـری قـلـب زارم از چـه پـر پــر مـیـزنـی از چـه ای آرام جـان آتش بجـا نم مـیـزنـی ای طبیب جا ن من بر جا ن من جا نا ن شـدی چـرخ بآزیـگـر چــرا بـا ما نمـی سآ زد هــمـی دست نکشم ز دامنت تا که مـرا دوا کـنـی ایگـل زیبـای من چـون مـاه تـا بـا ن گشتـه ای ایـدل امشـب ا زغمت خـا نـه خـرابـم میکنـی ای گـل رعـنـا کـه رشـک شـاخ صـنـوبـــری من عـاشـقـم عـاشقـانه لب بـام نشسته ام اگــریکشـب تــرا در بــر بگـیـرم ازمن مگـیـربهـانـه که دل دگـرنـدارم هــزاران شـعــر نـوشـتم پـاره کــردم قـسـم بـه آن خــدای تــــو شـب مـا را بیــا جـا نـا سـحــر کـن ایدل امشـب درد مـارا ازغـمـش بیـشـرمکن آمـد امـا چـهـره اش آشـفــتــه بــود بتـی دارم که در دور زمان همتـا ندارد مه سـر مسـت من که چنـیـن مستـانه مـیرود تـرا با خود نمیبیـنم مگـرازمن خطـا دیدی تنـهـا نبـود چشـم من غـرق تمـا شای تـو دست آن عشق ببـوسید که به زنجـیـرم کـرد ز ابـروی تـو چــون سـازنـد کمـا نهــا هــرگـز سخـن بـی حسـاب مـگــو انچـه نـوشـتـم همه دود هــوا شـد دیـشب بیـاد رویت تـا بسـحــرنشسـتـم ای نـگـا ر نازنین بازآ دمـی حـالـم ببــن ای عـزیـزان چـاره ای بـر من در این شـهـر غـریب گـذشت زسـرما عمـری به زمانه ای گفمـتش نام تـو چیست گـفـت از عـاشق دلخـون بپـرس ای قـوت دلهـا تـو دردانه ي کیسـتــی دلـم از غمـزه ي عاشق کش زیبـای تـو خـوش چشـم عـاشق کش تـو خـاطـره سـاز است هنـوز جـان بکنـم فـدای تـو مـاه من و نـگــار مـن بـرده ز من تـاب دل دو چـشـم جــادوی تــو در هـجـر تـو نـهـان شـد بـر دل ویــران مـا گفـتـم به آن سرو سهی رعـنــا تـرین دلـبــرتـوئـی آنـکـه مـیـکــرد دائـم ملامـت ما گـلـه دارم از آن چشـم سـیـاهـت غــریـبـم ای عــزیــزانم غــریـبــانه بـگــردیــد چشم ابـروی تـو آن قـد بـالای تـو خـوش گـفـتـی بـمــان بـســوز تــا شــام غــم ســرآیــد تــا صـورت زیـبــای تــو در شـهـــر عـیـان شــد نــمــانــدم بـشهــری که یـــار نـبــود بــر طــبــل بـکــوبـیــد عـزیــزان که یــار از سـفــر امــد ای مه چشـم سیـاه من گـرنـرسـی بـداد من گـفـتـم بـرآنـم که سخـن ز جـا نآنه کـنـم با پیام عشق یار آزاده شد این جان من بــه شـهــر گـلـــرخان مـآوا نــدارم مــدام وصـف رخـت ذکـــر زبـا نـهـــا شـکـفـتـه شد گـل ببـاغ هـمـچــو گلسـتــان بیــا عـشق رویـت در دل مــا جــا گـــرفـت شـکـفـتــه شد گـل عـشق غـنـچــه ی خـنـدان کـجـاسـت آنکس که مدام با ما بیگانه بود دیوانه بود تنهـا کجـا مـیـروی جـانم فـدای جـانـت مـا شیـدای تـوهُـسـتـم و دگـریـارنـداریـم به بـرگ گـل نوشـتـم دوبـیـت عاشقانـه توازجـان خـوشتـری جانا مـن ازجـانـم گــذرکـردم ببــرگ گل نـوشـتــم یک نـامـه ازبــرایـت نـگــارنـازنیـنـم من عشق تـو گــزیــدم جـان من جانان من ازحـال مـا پــرسان بشـو چـشم سبـزت چـون چمن زارست نگار ای گـل بی خـارمن ای مه مهـتــابیـم چه شود با سخنی خـوش تــو زمـا یـاد کـنـی ای دل بـیـا که تــرک غـم زمــانـه کـنـیـــم تـوی ایـران یـادتـه چـه جـایـگــا هـی داشــتــیــم آن اشک کـز دل سوزان چکیده شد تا جان من از آن توست با فتـنـه آزارش مکن چـنــان گـشـتــه عـشقـت مــرا یـکـه تــاز چـه بگــویـم که چــون نـگــاهـم کـــردی آن پـری پـیـکــر جـمـال از حــال مــا آگــاه نـیـسـت بـیــم دارم کــه تـمـنــای وصـال تــو کــنــم
|
ازتــو بهتــرندیدم
|
حق چاپ و انحصار محفوظ
امیر حکیمی 22 آپریل 2008 میلادی
Copy Right Amir Hakimi
April/22/2008