خندان آمد یـم

 روی متاب ازر وی ما چون ازدل وجان آمـدیم

گریه ها را پس زدیم با روی خندان آمدیم

نازنین ما پیش تو از بهر درمـــا ن آمدیم

اینهمـه راه دراز  از بهـر جـا نـا ن آمدیم

همچو مجنون در پی زلف پریشـان آمدیم

لا جرم ای خوب من ازبهـرسامـان آمدیم

 ما بعشقت ای صنم  راه  فـــراوان آمدیم

بهردیدار رخت نذر  دو چندان  کــرده ایم

دل چوبیمارتوبود با صد هزاران خون دل

گشته بودم زارونالا ن از غم هجــران تو

چون دلم آزرده و حالم پـــریشـان تو بود

چون نداشتم همدم و سامان  نداشتم روزوشب